" ...μητρός τε καί πατρός καί τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν πατρίς καί σεμνότερον καί ἁγιώτερον καί ἐν μείζονι μοίρᾳ καί παρά θεοῖς καί παρ᾽ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι..." Σωκράτης

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

SIEMENS: 70 ΧΡΟΝΙΑ ΛΑΔΩΝΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ!


Ο Ιωάννης Βουλπιώτης ήταν ο… Χριστοφοράκος του 1940. Ο πρώτος Γενικός Διευθυντής της Siemens στην Ελλάδα. Είχε δε παντρευτεί την κόρη το Φον Siemens. Η ομοιότητα δε της περίπτωσής του με τον Χριστοφοράκο, βρίσκεται και σε ένα ακόμη σημείο: Ο Μ. Χριστοφοράκος παντρεύτηκε Τουρκάλα, κόρη μεγαλοβιομήχανου που ο πατέρας της συνεργαζόταν με τη Siemens και ήταν αυτός που έβαλε τον γαμπρό του στα γρανάζια της γερμανικής εταιρείας!

Ο ρόλος της Siemens ήταν ανέκαθεν ο ίδιος: Μίζες στους πολιτικούς. Το μαρτυρεί και η κόρη του Ιωάννη Βουλπιώτη, Ιζαμπέλα Παλάσκα που στο βιβλίο της «Άγγελος ή Δαίμονας» το οποίο εξέδωσε προ εξαμήνου, αναφέρει πολλά εντυπωσιακά για τον τρόπο που λειτουργούσε η γερμανική εταιρεία. 
Διαβάζοντας ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα του βιβλίου, θα διαπιστώσετε  ποιο είναι το πρόσωπο όχι μόνο της  Siemens αλλά κυρίως των πολιτικών που τ’ αρπάζουν:

«Αυτή η αλλοίωση της προσωπικότητας..  Έχουν αξιώσεις περίπλοκες, οι οποίες ξεκινούν από μεγάλα χρηματικά ποσά και φτάνουν μέχρι συνδυασμένα αιτήματα για παροχές ακινήτων, πακέτα μετοχών, αφανείς χρηματοδοτήσεις δράσεων, προσλήψεις στελεχών και ό,τι άλλο σκεφτούν, ακόμη και την επαγγελματική προώθηση των παιδιών τους.
Αλλά σ’ αυτά ο Βουλπιώτης είχε γίνει ειδικός, καθώς παρόμοια ίσχυαν και σε άλλες χώρες, όχι μόνο στην Ελλάδα.  
Του άρεσε αυτή η μετάλλαξη των γνωστών πολιτικών, που στο προσκήνιο έδειχναν βαριές κι ατσαλάκωτες προσωπικότητες, αλλά όταν διαπραγματευόταν εξωδίκως μαζί τους για το τι θα επωφεληθούν προσωπικά και βέβαια παράνομα, τους έβλεπε να γίνονται ευτελή ανθρωπάκια και να χάνουν ως διά μαγείας την αίγλη τους, την παγκοίνως αναγνωρισμένη αίγλη τους. Και αφού η δωροδοκία γινόταν πράξη, ο Βουλπιώτης επανερχόταν χαιρέκακα μ’ ένα ασήμαντο δωράκι, ‘‘συμβολικού χαρακτήρα’’, όπως τους έλεγε δήθεν για να μην τους προσβάλει: ένα ασυνήθιστο μοντέλο τηλεφωνικής συσκευής, ας πούμε, ή ένα επιτραπέζιο αντικείμενο, ένα σουμέν με μονόγραμμα, έναν πενοστάτη ή ένα ηλεκτρικό ρολόι τοίχου. Φυσικά, αν επρόκειτο για πρωτοκλασάτο κυβερνητικό στέλεχος, τα δώρα μπορούσαν να είναι ένα πλήρες δειγματολόγιο των ηλεκτρικών συσκευών που παρήγε το συγκρότημα.
Τότε κρυφογελούσε ειρωνικά και χαιρέκακα από μέσα του, βλέποντας το δωρολήπτη να παίρνει το δωράκι κατευχαριστημένος – με τη νοοτροπία τού «ό,τι αρπάξει». Χωρίς ακόμη να έχει συνειδητοποιήσει ότι είναι πλέον εξαρτημένος από έναν οποιονδήποτε Βουλπιώτη που τον έχει στο χέρι. Και τον έχει στο χέρι, διότι οποτεδήποτε επιλέξει μπορεί ακόμη και να δημοσιοποιήσει τη δωροδοκία ή, αν βγει στη δημοσιότητα ένα σκάνδαλο, να την παραδεχτεί και να την προσυπογράψει. Και μόνο η απειλή τον καθιστούσε δέσμιο».
"Ελεύθερη Ώρα της Κυριακής"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου