" ...μητρός τε καί πατρός καί τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν πατρίς καί σεμνότερον καί ἁγιώτερον καί ἐν μείζονι μοίρᾳ καί παρά θεοῖς καί παρ᾽ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι..." Σωκράτης

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ-ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΜΩΡΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ ! ! !


Όταν κατά καιρούς ανά την ιστορία, οι μεγάλοι φιλόσοφοι ασχολήθηκαν με την βλακεία του ανθρώπου, γνώριζαν καλώς πως αυτό το χαρακτηριστικό, το οποίο δυστυχώς είναι γνώρισμα των συντριπτικά πολλών, διαμόρφωνε, διαμορφώνει και θα διαμορφώνει την πορεία της ανθρωπότητας στον πλανήτη!!!
Από τον Έρασμο, «Μωρίας Εγκώμιον», αλλά και τον δικό μας Σαράντο Καργάκο « Η σημασία του βλακός» , η μωρία προσδιορίζεται και σαφώς καταδεικνύει την επίπτωσή της στις κοινωνίες και την πολιτισμική, πολιτική εξέλιξη των πραγμάτων…
Κάπως έτσι παρατηρώ πλέον τα πράγματα και γενικώς τα τεκταινόμενα στον ελλαδικό χώρο, κυρίως της πολιτικής! Βεβαίως την βλακεία την συναντά κανείς σ’ όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης έκφρασης και κοινωνικής έκφανσης, όμως στον χώρο της πολιτικής που για τους πολλούς η εμπλοκή τους σ’ αυτήν προσδιορίζεται (ευτυχώς ή δυστυχώς), στο εκλογικό δικαίωμα, την ψήφο δηλαδή, εκεί τα πράγματα παίρνουν μία δραματική μορφή…
Καθ’ ότι το δράμα συνίσταται στα έντονα συναισθηματικά στοιχεία του έργου, τα οποία οδηγούν- καθοδηγούν, τον παρατηρητή-ακροατή εκεί ακριβώς που επιδιώκουν, δηλαδή την συναισθηματική φόρτιση με ότι έχει αυτό ως επακόλουθο…
Το δράμα στην προκειμένη περίπτωση είναι οι εκφραστές της πολιτικής ζωής του τόπου, οι οποίοι μέσα από το έργο που επιλέγεται να «ανεβασθεί» κάθε φορά, απευθυνόμενο προς το ευρύ κοινό, τους ψηφοφόρους, την συντριπτική πλειοψηφία της βλακείας δηλ., φορτίζουν με τα στοιχεία που συμπεριλαμβάνουν στο πολύ καλά στημένο και σχεδιασμένο έργο τους, τα συναισθηματικά εκείνα στοιχεία που θα οδηγήσουν το ακροατήριο εκεί ακριβώς που επιθυμούν ! ! !
Έτσι βλέπει κανείς σήμερα, μετά μεγίστου θαυμασμού ή απορίας, αυτό το πλήθος να οδηγείτε στο σημείο εκείνο όπου προ 6ετίας ή 7ετίας, είχε αποφασίσει πως είναι ατελέσφορο να συνεχίσει να το βιώνει έτσι. Εκεί όπου είχε αποφασίσει πως πια δεν τον εκφράζει, τον κοροϊδεύουν, εκμεταλλεύονται, κακοδιοικείται, εξευτελίζεται αλλά και οδηγείται σε αδιέξοδο…
Πώς η βλακεία του ή η μωρία του ( πιο εξευγενισμένος όρος), μπορεί να πάψει να υφίσταται και να καταφέρει επιτέλους την απαγκίστρωση του από τους «δημιουργούς-δραματοποιούς» ; Ε, αυτό είναι μια ολόκληρη ανάλυση η οποία φυσικά δεν είναι και τόσο δύσκολο να καταλάβει κανείς, αρκεί ο χαζός-βλάξ, να πάψει να είναι τέτοιος ! Πώς; Αλήθεια τι σας λέει η λέξη Παιδεία ( όχι με την έννοια της εκπαίδευσης αλλά της γνώσης…) ;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου